Vorig jaar al liep ik rond met het voornemen om Workum een keer te bezoeken. 
De gedachte liet me ook dit jaar niet meer los en dus besloot ik dit zomer het er toch maar op te wagen. Zo zat ik op een goede maandag, het was 4 augustus 2014, in de trein van 8.36 uur die, naar ik hoopte, mij naar mijn bestemming zou brengen. Vanaf Enschede duurt de reis, met 2 keer overstappen toch wel zo'n 3.10 uur en vanaf het station van Workum is het dan nog ca. een kwartier en lopen. Ik volgde de Spoardyk en de Begine (Begijn) en zo bereikte ik het centrum. Toen ik uiteindelijk de welbekende toren van de St. Gertrudes Kerk na 57 jaar weer  voor me zag, ging er wel even iets van ontroering door me heen. Het eerste wat ik deed was snel een paar foto's schieten van o.m. de Waag en de toren. Op de klokkentoren is het zo te zien dan precies 12.00 uur ...
 

 



 

 


Na een kleine lunch op een terras op de 'Merke' zette ik meteen een paar foto's op Face Book zodat vrienden alvast konden raden waar ik me op dat moment bevond...
Daarna volgde een korte wandeling door het stadje, natuurlijk eerst richting Süd, met als doel het huis te vinden waar Marianne en ik tijdens onze 5 daagse schoolreis logeerden. Vanaf de kerk liep ik de straat af, ondertussen de fraaie gevels bewonderend die qua uiterlijk na al die jaren niet veel veranderd leken...
 

 



de diepe dolte
 


de trappen bij het water

 


Wij waren in die tijd 'ondergebracht' bij de familie Yntema en om er te komen moest ik in de buurt van het water zijn, bij het fraaie hekwerk en de trappen. Hier waren we, dat wist ik nog, op een dag met de klas langs gekomen toen we de daar achtergelegen vogelbroedplaatsen hadden bezocht. Met dit gegeven maar ook door andere bepaalde herinneringen, wist ik dat het huis hier ergens moest zijn en ik begon vervolgens op de gevels te letten met huisnummer 110 in gedachten...
 

 



 

 


Opeens kreeg ik het pand in het oog, kon niet missen. Ik herkende het huis meteen want een tijd geleden had ik er al eens een foto van gevonden op de website van Workum.
Na 57 jaar was het vrijwel niet veranderd, niet alleen de mooie gevel is intact gebleven, ook de grote garage- en de kleinere zijdeuren klopten nog. De familie had in die tijd een autocarrosserie- garagebedrijf. Ik had gevonden wat ik zocht en alweer moest ik even slikken...
Toch zag nog wel een kleine verandering, het huisnummer was nu 116 ...

Zie hierboven de foto's met de authentieke panden..
 

 



 

 

 
 Natuurlijk mocht ook een bezoek aan het Jopie Huismanmuseum niet ontbreken. 
Bij de receptie werd ik uiterst vriendelijk ontvangen en aangezien ik niet in het bezit was van een museumkaart, kostte het me 7 euro entree. Daarna kon ik me op de collectie schilderijen storten, na eerst een film (op DVD) te hebben bijgewoond, waarbij Huisman's zoon Pepy een stukje over de levensgeschiedenis van zijn vader  verteld....

Jotje (Jopie) Huisman werd in Workum geboren op 18 oktober 1922  en stierf op 29 september 2000, eveneens in Workum.  Hij was een Nederlands kunstschilder en tekenaar. Huisman werd geboren als jongste van een gezin met zeven kinderen. Vanaf zijn jeugd tekent Huisman wat hij om zich heen ziet en wat hem raakt. Later wordt hij in Herbaijum oud ijzer- en voddenkoopman. Hij bewaarde schoenen, gewichten, vodden, poppen, kortom alles wat hem op één of andere manier aansprak en schilderde dat minutieus na.
Hij verkocht zijn schilderijen nooit, maar gaf ze weg aan vrienden en mensen die het volgens hem verdienden...

Adres Jopie Huismanmuseum;  Noard 6
                                                   8711 AH  Workum
 

 




zooi
 

 




zelfportret van Jopie Huisman 
 






hoeden
 

 




merelnest







botervlootje
 



 

 





gewichten
 

 


 Een  bijkomstig detail en misschien leuk nog even te vermelden is dat een verre voorouder van mijn schoonzoon uit Workum afkomstig is. Hij schijnt in het nabijgelegen klooster een hof (tuintje) te hebben onderhouden, waar hij groenten etc. verbouwde. Het klooster bestaat nu al heel lang niet meer maar toen lag het aan de Begine, dezelfde weg waarlangs ik deze ochtend vanaf het station het centrum binnenkwam. Deze voorvader dankt zijn achternaam aan dat hof.
Mijn kleinkinderen gaan dan ook door het leven met de achternaam Kloosterhof, waarvan mijn kleinzoon tot op heden de enige stamhouder is...
 

 




de Waag
 




heerlijk even nagenieten op een terras op de Merke...

 



daarna wordt het alweer zachtjesaan tijd om
richting het station te gaan ...





maar ik kom heel graag nog eens terug...
tot ziens Workum!



onderweg gaat de brug ook nog open,
hopelijk kom ik niet te laat, 'k moet nog een
klein stukje lopen...

 



Aan alles komt een eind, ook aan dit uitstapje.
Eigenlijk is één dag veel te kort om alles te bezoeken en te bekijken. Op de terugweg van het 'Yntemahuis' naar de 'Merk' kwam ik langs een huis waar in het voortuintje wat uitgestalde spulletjes lagen. Toen ik daartussen het bekende boek  van 'Afke's Tiental' zag, kon ik het niet laten het te kopen. Twee euro armer maar blij met mijn nieuwe aanwinst begaf ik me op de terugweg naar het station. De trein naar Leeuwarden zou om 16.15 uur vertrekken en met nog ruim 3 uur te gaan, kon ik zo tegen 19.45 uur thuis zijn...

 Aanvullend detail; Nienke van Hichtum - de schrijfster van Afkes Tiental - is een pseudoniem van Sjoukje Bokma de Boer, echtgenote van SDAP-voorman Pieter Jelles Troelstra...

Al met al was het een bijzondere dag.
Heb veel indrukken opgedaan en er enorm van genoten. Daarnaast had ik ook het voldane gevoel dat ik, na 57 jaar, eindelijk weer terug in Workum was geweest...