LIED....

Waar Mini toch altijd die oude liedjes weghaalt, is me een raadsel. Maar hoe ouderwets de taal en het verhaal vaak ook zijn, toch herkennen we de wijsjes wel. Of ze door onze ouders zijn gezongen of dat we ze ooit op school hebben geleerd?
Deze keer gaan we zingend langs berg en dal en wie van jullie een waldhoorn kan laten schallen, is hartelijk welkom..



Lees, luister en zing het mee bij “NOSTALGIE”





 

STOLPERSTEINE


Op 7 april had Mini iedereen bij haar thuis uitgenodigd die een bijdrage had geleverd aan het plaatsen van de twee Stolpersteine voor de vermoorde verzetshelden aan de Egstraat.
Naast enige van onze klasgenoten en buurkinderen van toen uit de Egstraat waren ook de kleinkinderen van de omgekomen Pieter Zandbergen hierbij aanwezig.
Na de koffie brachten we een kort bezoek  aan de oude straat waar Mini is opgegroeid en waar we even bij de steentjes hebben stilgestaan. Na terugkeer bij Mini hebben we nog even gezellig na geborreld waarbij natuurlijk oude herinneringen werden opgehaald. We hebben zelfs nog gezongen.
Toen een van de kleinkinderen van Zandbergen vertelde dat hij in Friesland nabij Workum woonde, hieven wij tot grote verbazing van de andere aanwezigen het Friese volkslied aan. Ach ja, het is er destijds zo ingestampt dat we het ons hele leven niet meer zullen vergeten.
Natuurlijk zijn er ook foto’s gemaakt. Naast de bekende klasgenoten zien we Mini’s zus Rita en met snor Dick Bruggeman.
Ria Diepeveen en Henk Vogelzang waren helaas verhinderd.

Mini bedankt voor de organisatie van het leggen van de steentjes, je goede zorgen en gastvrijheid.


                                       

 

TRANSFOMATORHUISJE


In het vorige “OALD NIEUWS” lieten we jullie een plaatje zien van een aardig beschilderd transformatorkastje met de vraag waar dit staat. Welnu, we vinden het zoals op de foto te zien is, dicht bij onze oude school. Of het kastje er in on ze tijd ook al stond? 
In ieder geval was het toen niet beschilderd.


                          


 

VOLTOOID VERLEDEN TIJD….


Hans en Gerrit doen een poging om de schilderijen van Hans en de rijmpjes van Gerrit te combineren waarbij we ook iets over de achtergronden van het schilderij willen vertellen.
Het fraaie werk dat we hier tonen heeft Hans “voltooid verleden tijd” genoemd.
In de taallessen van vroeger afgekort VVT, weten we het nog?
 

Hans heeft zelf in zijn jonge jaren vaak geholpen bij het maaien van de rogge, het binden van de schoven en het opzetten van de oppers. Dat gebeurde in de zomer (St Joapik) als de rogge op z’n mooist goudgeel kleurde. Het was zwaar werk en de middagpauze (Vespertied) wanneer de boerin met een grote ketel koffie en een rieten mand met brood naar de akker kwam, was dan ook een welkome afwisseling. Even uitblazen, zittend met de rug tegen een opper en genieten van het uitzicht over de Es waar de oppers er in het gelid stonden opgesteld. Op het schilderij zien we de herinneringen van Hans hieraan rechts boven afgebeeld waar het laddertje van de tijd ons naartoe leidt. Het werk laat ons verder zien hoe we door voorwerpen of restanten in het landschap uit het boeren verleden in onze gedachten of fantasie via dit laddertje een nostalgisch uitstapje kunnen maken naar onze eigen herinneringen aan het boerenleven.
Veel Enschedeërs hebben via hun achternaam of afstamming banden met oude boerenerven uit de vroegere marken rond de stad. Niet vreemd want voor de komst van de textiel was het de broodwinning van de meeste bewoners. Tientallen van die oude erven zijn door de stadsuitbreiding verdwenen. Alleen straat of wijknamen herinneren ons nog aan de plaats waar ze ooit stonden.
Natuurlijk wordt er in het buitengebied nog volop geboerd maar het is verworden tot intensieve veehouderij waarbij de dieren nauwelijks nog buiten komen en monocultuur. Weidegrond die weliswaar prachtig groen is maar waar geen ruimte meer is voor onkruid of bloemen en waar in de dode grond geen worm of insect kan leven, laat staan dat een Kievit er zijn eieren nog legt.
Het boeren bedrijf moet natuurlijk economisch verantwoord zijn waardoor de saaie mais in de plaats is gekomen van de goudgeel golvende akkers zoals die in het Twentse Volkslied staan beschreven.
Die kleurrijke essen die onze generatie nog heeft gekend zijn inderdaad  “VOLTOOID VERLEDEN TIJD”







VERLOREN BOERENLAND
Soms stuit ik nog op een restant
van mijn verloren boerenland.
Een stukje van een oprijlaan,
een eik die men heeft laten staan.
Een melkbus van de schroot gered,
een putrand in een tuin gezet.
 

Ze voeren naar vervlogen dagen.
Naar ’t voorgeslacht da ‘k niets kan vragen,
maar dat, hoewel het is verdwenen
nog voort bestaat in al mijn genen
als het onuitwisbare restant
van mijn verloren boerenland………






 

OPENING VAN DE SCHOOL


Op 19-8-1931 werd de Stevenfenneschool officieel geopend. Natuurlijk waren daar de onderwijzers en de nodige bobo’s bij aanwezig zoals de burgemeester van de gemeente Lonneker waaronder het Stevenfenne toen nog viel. Als we de oude krantenfoto nauwkeurig bestuderen, herkennen we alleen duidelijk, staande tweede van rechts; Juffrouw Lammers, hoewel de tweede man staande van links wel eens een jonge Buma kon zijn…. En wie kijkt er naast hem door het ruitje van de deur?




 

       OUDE RECLAME


       
                                                                   Wie kent die blauwe doosjes en flesjes niet........

De zomer is in aantocht en we hopen allemaal op een mooie periode met veel zon en aangename temperaturen.
Zo snel mogelijk een mooie bruine huid zien te krijgen, dat was vroeger vaak ons streven. Van een UVB beschermingsfactor hadden we nauwelijks gehoord. We lagen de hele dag te bakken en 's nachts deden we geen oog dicht vanwege de brandende pijn aan schouders, rug en benen. De eerstvolgende dagen hingen de lappen erbij waarvan je zo een nieuwe ‘kotte boks’ kon maken....
Dat is nu wel anders. Bruin worden is geen bittere noodzaak meer maar goed insmeren doen we nog steeds. We hebben nu ook veel betere middelen en kunnen kiezen welke factor het meest geschikt voor je huid is. Ook gaan we nu meer gedoseerd zonnen.
Zonnebrandmiddelen zijn, net als alle cosmetica, beperkt houdbaar, maar dat betekent niet dat je het niet meer kan gebruiken.
Uit een test van de Consumentenbond is gebleken dat zonnebrandmiddelen een jaar later nog even hoge UVA- en UVB-bescherming bieden. Je kunt op de verpakking vinden hoe lang een product houdbaar is. Op alle verpakkingen staat namelijk een pictogram dat een open potje voorstelt en een cijfer gevolgd door de letter m. Dat cijfer staat voor de periode waarbinnen de cosmetica bij voorkeur gebruikt wordt als het product eenmaal is geopend. De m staat voor 'maand'. Staat er bijvoorbeeld 12? Dan is het product 12 maanden na opening nog houdbaar.


 

KROKODILLENPAADJE


Gerrit neemt ons mee naar de tijd dat we nog achteloos, onervaren maar wel verwachtingsvol waren.
 

 

We kijken hier op de Boekelosestraat richting Usselo. De zandweg op de voorgrond van de foto is de Rosinkweg waar de avontuurlijke krokodillenroute begon…..

 

Wanneer je in mijn jonge jaren komend vanaf de Usseleres in Usselo rechtsaf de Boekelosestraat insloeg, liep er een paar honderd meter na Café Hannink links een zandweg (Rosinkweg) opzij van een huis. Volgde je die en stak je even later nog een grintweg (Wissinkdiek) over dan belandde je op een paadje tussen de rogge met rechts af en toe houtwallen of bos. Het was zo smal dat je als de rogge hoog stond altijd wel de aren of bladeren van de houtwal raakte terwijl je ook regelmatig voor overhangende takken moest bukken. We noemden het dan ook toepasselijk “Krokodillenpaadje”. Ik kwam er als kind al met mijn vader en later was het een mooie route naar Bad Boekelo. Het pad kwam uit op een stukje eigen weg van een boerderij en daarna op de Weleweg. Je vermeed dus de drukke Boekelosestraat en het dorp Boekelo. Het avontuurlijkste was de terugweg wanneer je op het Bad een leuk meisje had ontmoet want het paadje en de rogge leenden zich uitstekend voor romantische ondernemingen. Nu was ik daarin niet zo succesvol maar na de eerste keer dat ik dit heerlijke genoegen mocht smaken, begreep en herinnerde ik mij ineens de woorden van die boer vele jaren daarvoor………. Ik fietste er toen ik een jaar of zeven was met vader toen we een boer op het paadje troffen. Ik wurmde me er langs maar vader stapte af voor een praatje. In de gauwigheid had ik gezien dat de boer zich ophield bij een plat getrapt stukje rogge. Hij scheen er zich niet al te druk over te maken want hij wees er lachend op tijdens zijn gesprek met vader. Op de akker kijkt men blijkbaar niet op een halmpje……. Ineens zei de boer iets wat ik maar half verstond doch waar ik van schrok terwijl vader er hard om moest lachen. Naar huis fietsend over de Es vroeg ik vader angstig of op die plek iemand was vermoord. “Nee mien jong, in tegendeel, in tegendeel zölfs” en hij lachte nog harder dan bij de boer…. Ik begreep er, onnozel als ik nog was, niets van……………. KROKODILLENPAADJE Ik weet een pad door ’t roggeland, iets breder dan een fietsenband. Met klaprozen en korenbloemen, waar vogels zingen, hommels zoemen. Die samen met de wind door ’t koren, een lonkend liefdeslied doen horen. Je raakt door romantiek bevangen en overmand door groot verlangen. Geen mooier plekje dat je kent voor als je met z’n tweeën bent. Waarvan een boer zegt, mocht je ’t vragen, Doar bint ‘r meer maakt as doodeslaag’n.

 

IJS MET SLAGROOM


Om nog even in de Egstraat te blijven…
Mini vond nog een oude foto van haar straat waarop de buurman die naast verzetsman Francoijs op nr. 27 woonde, met zijn ijskar door de straat gaat.
Het herinnerde haar meteen weer aan een ons welbekend liedje....


O kijk daar komt de ijsman aan,  
De ijsman van de buurt
Die ied’re dag geregeld komt
Zolang de zomer duurt
Zeg, hij heeft lekk’re wafels
Van drie, van vijf, van tien
En verder grote bekers
Met slagroom bovendien

Heel langzaam komt hij nader
Hij trekt eens aan de bel
En roept dan “IJS MET SLAGROOM!”
Die roep, die ken je wel!

De ijsman blijft in onze straat
Heel vaak een tijdje staan
Hij weet wel waar z’n klanten zijn
Ziet heus z’n mensen aan
Zijn wafels moet je proeven
Die grote… die van tien!
Met zó dik ijs ertussen
Een pond wel haast, misschien

Hij blijft op ’t hoekje wachten
Hij trekt eens aan de bel..... enz. enz.

We zullen ook deze zomer met warm weer vast de roep van de ijsman niet kunnen weerstaan…


 

PUZZELTJE


We zijn alweer aan het eind van onze meibijdrage gekomen.  

De zomer is in aantocht en waar je straks ook heen gaat, dicht bij huis in Gardena of op Balkonië, of naar een ver zonnig land gaat om lekker te luiwammesen aan het strand, we wensen iedereen een fijne en ontspannende tijd. Vergeet vooral voor het strand je slippers niet mee te nemen!

Voor de puzzelaars hebben we weer een puzzeltje opgezet en wensen hierbij veel succes! 


 

TOP

HOMEPAGE