Pas toen Hoogeveen zijn rechten verkocht aan de
bekende uitgeverij van leermiddelen J.B. Wolters uit
Groningen, kwam er schot in de zaak. De uitgever
verzocht de bekende onderwijsvernieuwers;
Scheepstra en Ligthart een meer aansprekend plankje
en boekje te maken terwijl de bekende tekenaar
Cornelis Jetses werd gevraagd de Illustraties te
verzorgen. Uit deze samenwerking ontstond in 1897
het succesvolle plankje met; aap-noot-Mies dat in
1906 op de scholen werd ingevoerd.
Ook de leesboekjes van Pim en Mien en Ot en Sien
kwamen van de hand van dit drietal.
Hoogeveen bleef wel de lesmethode en de aanwijzingen
voor de leraren verzorgen en aanpassen.
Dit moest ook wel want de spelling en de tijden
veranderden. In de jaren dertig was er zoveel
verouderd dat Jetses zijn tekeningen moest
moderniseren. Op de wandplaat werd bijvoorbeeld dan
ook kleding aangepast en verschenen er een fiets en
een auto.
Even voor de fijnproevers, wij werkten met de derde
verbeterde uitgave, variant 2, uit 1950.
De lesmethode van Hoogeveen betekende een grote
verbetering in het leren lezen. Daarvoor werd iedere
letter apart gespeld om tot een geheel te komen. Nu
werden op het plankje de klanken aangegeven waardoor
een woord veel sneller werd begrepen.
|
Oude
wandplaat uit 1906
|
Gemoderniseerde plaat
uit 1934
(deze hing in onze klas)
|
Mijn kleinzoon zit in groep twee en ik geniet van de
gretigheid waarmee hij zich nu al bezig houdt met de
letters. Ondanks dat hij nog niet kan lezen, leest
hij zijn kleine zusje zogenaamd voor uit allerlei
boekjes.
Het komt me allemaal bekend voor. Zelf
wilde ik ook de boekjes die ik thuis had kunnen
lezen. Ik was zelfs zo fanatiek dat ik tot grote
ontsteltenis en woede van Juf op de kartonnen
lettertjes ging kauwen waardoor deze onherstelbaar
werden beschadigd en na mij niet meer voor andere
kinderen bruikbaar waren. Ook de houten penhouders
en potloden waren niet veilig voor mijn bijtgrage
gebit en zagen er na verloop van tijd uit als
kwasten. Juf heeft mijn potlood wel eens aan beide
kanten tot een punt geslepen zodat het wat lastiger
werd en vader heeft zo´n kwast stiekem in azijn en
mosterd gedoopt om het me af te leren. Tevergeefs!
Met pennen en potloden was ik gelukkig niet de enige
maar met die kartonnen lettertjes was extreem, ik
kon er gewoon niet afblijven.
Het zal allemaal wel
een psychische achtergrond hebben gehad. Ik ben er
nu vanaf.
Overigens zal mijn fanatisme om goed te leren lezen
toch zijn tegengevallen, gezien het schamele zesje
dat ik nu op mijn eerste rapport terugvind.
