APRILNIEUWS  2020
 

 

 





VOORJAARSSPELLETJE ....    


Wie van de meiden kent dit kringspelletje van vroeger nog....

"EEN RIJKSDAALDER" ging eens wand'len,
van de ene hand naar 'd and're.....  enz.

Helaas konden we geen Hollandse versie van dit liedje vinden en kozen we voor de Duitse versie....

Waarschijnlijk kennen vooral de meiden dit liedje nog....


Zing het mee bij  "NOSTALGIE"


 

 








 





POAS’N 2020



“Vrolijk” is Poas'n  nich van ‘t joar,
veur menigeen is 't leav'n zwoar.
Bi’j‘n Zorg en‘t zeek’nhoes hearst nood,
Völ bint ‘r zeek, völ goat ’r dood.


Oale leu hebt ok verdreet,
de keender komt nich op veseet.
‘n Kleinkeend döt wat in de bus,
’n teekning met ’n dikke kus.


Ze stoat te zwaei’n veur de roet’n
mait d’r nich in, wi’j nich noar boet’n.
Dus goat ze wear op hoes op an.
Wi’j wuuft ze noa zo lang as ’t kan.


Dan mar wear leaz’n op ’n baank,
nog gén Corona, god zij daank.
Wi´j dreenkt ’n glas, nemt nog ’n ei
en hopt dat ’t oav’r is noa mei….???


 

 

 





ERVE GROOT BRUNINK...

Wanneer we vanaf de Buurserstraat bij het Broekheurner schooltje rechtsaf de Groot Bruninkstraat in gaan, zien we na enige tijd links de oprijlaan naar het erve Groot Brunink.
Pal onder de neus van de bewoners der zuidelijke Wesselerbrink ligt hier een van de mooiste landgoederen van Enschede. Bossen, landerijen en weilanden, doorsneden door de Bruninksbeek, wisselen elkaar af met als blikvanger de kapitale boerderij.
Met de bouw van deze boerderij werd in 1759 een begin gemaakt nadat Herman Brunink het erve waaraan tevens het Markenrichterschap van de Marke Usselo verbonden was in 1753 had gekocht.



 





 DE PUT EN HET RAD VAN ERVE GROOT BRUNINK


De boerderij zal door de eeuwen heen wel verbouwingen hebben ondergaan tot in de huidige fraaie staat….
Voorheen stond er een boerenhof of herenhuis dat al in 1330 wordt genoemd en dat was omringd door een gracht en een aarden wal. Specialisten die er oog voor hebben, kunnen nu nog de contouren daar van in het landschap herkennen. Het was weliswaar geen vesting maar gaf voldoende bescherming tegen roofridders of rondzwervende, plunderde soldaten. Toen Brunink het kocht was het al in verval geraakt en hij zal het toen de nieuwe hoeve klaar was, hebben laten afbreken. Wat nog wel bleef, was de oude waterput waar de boer een wagenwiel overheen had gelegd zodat het vee er niet in zou vallen……..
Dit rad nu zorgde voor de vreemdste verhalen rond het Brunink. J.J. van Deinse tekende er een aantal van op die ik zal proberen samen te voegen tot een geheel.
In die jaren vond er op 15 augustus (Maria Hemelvaart) de jaarlijkse bedevaart naar het Duitse plaatsje Stadtlohn plaats. Daar stond de Hilgenbergkapel waarin een oeroud houten beeldje van Maria werd bewaard waaraan bijzondere geneeskrachtige wonderen werden toegeschreven.
Door de eeuwen vonden deze bedevaarten plaats maar namen pas een grote vlucht na het jaar 1776 toen ene Nieuwenhuis uit Oldenzaal verklaarde dat zijn vader er in 1745 op wonderbaarlijke wijze was genezen en nu dertig jaren later nog steeds in blakende gezondheid verkeerde. Dit mirakel sprak zich in Twente rond waardoor steeds meer katholieken gezamenlijk ter bedevaart trokken.
Verzamelpunt was hotel de Klomp in Enschede waar men uit de omliggende dorpen per wagen naar toe ging. Het was er een drukte van jewelste. Men dronk er nog wat en sloeg wat proviand voor onderweg in. Door de Enschedeërs werd dit spottend “Kloompskermis” genoemd. Vanuit Enschede trok men te voet verder richting Alstätte waarbij er een wagen meereed waarop alle roomse attributen werden vervoerd. In Nederland waren processies verboden maar zodra men de grens over was, werden het kruis en de vlaggen tevoorschijn gehaald, trokken de priesters hun gewaden aan en werden gezangen aangeheven. In Alstätte werd de processie met het luiden der klokken begroet.
Voordat men de grens bereikte, trok de stoet echter eerst over het grondgebied van boer Brunink, naar men zei om te bidden bij de oude put waarin volgens de roomsen de kerkhervormer Jan Calvius (Calvijn) op de bodem met een ketting vastzat als straf omdat hij de R.K. kerk had verlaten….
De protestantse boeren van de Broekheurne die toch al een hekel aan katholieken hadden, meenden dat dit slechts een paapse smoes was om een heel stuk van de route af te kunnen snijden en zich te verfrissen. Was het daarbij gebleven dan had men een oogje toegeknepen maar de bedevaartgangers die soms met honderden tegelijk over het erf struinden, lieten een hoop afval achter en deden hun behoefte waar ze het kwijt wilden. Hetgeen zich op de terugweg herhaalde.
Een stuk weg lag nadat de optocht voorbij was, vol met broodkorsten en andere troep waardoor de boeren het “de Stoetendiek” noemden. Dit zou de huidige Stadsdijk kunnen zijn.
Om de bedevaartgangers te pesten en van het erf te houden plaatste de boer een dag voor de 15e augustus een paal met daarop een rad met in de top een bosje stro. Dit leek van veraf op een gekruisigde Christusfiguur. De massa trok zich er weinig van aan maar de daad drong toch tot ver in Duitsland door waar men er schande van sprak. De boer was het een paar jaar later zo zat dat hij zijn knecht de opdracht gaf met paard en wagen tegen de processie in te rijden. De bedevaartgangers schrokken en stoven gillend en schreeuwend uiteen waardoor het paard op hol sloeg en de wagen over de kop ging waarbij alle wielen losraakten. Toen de eerste schrik voorbij was trok de optocht vrolijk verder. Het jaar daarop bedacht de boer naar aanleiding hiervan een mysterieus verhaal dat hij door een knecht voor de komst van de bedevaartgangers in Enschede en Alstätte liet rondbazuinen. “Na het ongeluk zou de knecht die tegen de stoet in was gereden spoorloos zijn verdwenen terwijl alleen de wielen op eigen kracht naar de hoeve waren teruggerold.
Een rad was daarbij op de put gaan liggen en iedere avond bij zonsondergang begon het te uit zichzelf te draaien”.
Hij hoopte dat dit griezelverhaal de katholieken zou afschrikken maar het tegendeel was het geval. Ze waren juist dankbaar dat er geen doden waren gevallen en zagen in het wonder van het draaiende wagenwiel op de put een straf van God voor de boer en een extra reden om er te bidden. Toch heerste er bij de pastoor en het kerkbestuur van Alstätte twijfel of de duivel hier niet de hand in had en men liet het rad stelen waarna het in Alstätte in een kalkoven werd verbrand. De volgende dag echter lag het alweer op de put. Door de steeds sterkere verhalen over dit wonder werd de mythe nog groter en kwamen er steeds meer bedevaartgangers….
Het noodlot kwam de boeren in het Broekheurne uiteindelijk te hulp. In de nacht van 13 op 14 september 1886 werd het Mariabeeldje uit de kapel van Stadtlohn ontvreemd, naar men zegt door Hollandse landlopers aan wie het verboden werd bij de kapel te bedelen. Het werd nooit teruggevonden. Een bedevaart had nu geen enkele zin meer en stopte tot grote vreugde van de boer op het Brunink. Er restte hem echter nog één probleem. Hij had al een paar keer geprobeerd maar het lukte hem niet om de put te dempen om zo een eind aan alle vreemde verhalen te maken. Toen een Duitse spinster die op de boerderij bij het spinnen kwam helpen dit hoorde, raadde ze de boer aan een rozenkrans in zijn glazenkast te hangen. Die vertikte dit roomse gedoe in eerste instantie maar zwichtte uiteindelijk toch. En zie zonder veel moeite kon hij de put dempen………
En zo haalden beide religies hun gelijk.
Het Groot Brunink is een prachtig wandelgebied waar je echter bij wildplassen en rotzooi achterlaten het risico loopt het woest draaiende rad van Brunink tegen te komen.
Jullie zijn gewaarschuwd!




 

 




HART ONDER DE RIEM........  


We weten het allemaal. Je hoeft de krant maar op te slaan of het nieuws op TV te volgen..
Het hoeft geen betoog wat voor verschrikkelijke impact het Corona virus op ons teweeg brengt en dat de hele wereld op zijn kop doet staan. 
We zitten allemaal in dezelfde schuit maar uiteindelijk komen we er ook wel weer uit... 



 




KAN NOOIT ZO DONKER WEAN

         

Op ‘n dag dan wo’j geboorn’
van uut het donker noar het licht
De openbaring van een woonder
Aanschouw’nd ‘t eerste leavens-licht
En dan begon ie roond te kroepn’
Ontdekte de wereld om oe heen
En as ie bang waarn’ in ’t donker
was er ait de moan nog die dan scheen

‘t Kan nooit zo donker wean  
of ’t wodt altied wal weer licht
‘t Kan nooit, nee nooit zo donker wean
’t wodt immers altied wal weer licht

Oen kindertied, de tienerjoarn’  
van veul valn’ en weer op te stoan
En dat de wegen van ’t leaven    
nich altied oaver rozen goan
Want soms dan zit ‘t veerkant teegn’
Lik alles wal teegn’ oe ‘e-keerd
Dan put ie moed oet die paar woordn’
Die oe as kind vrogger al bint ‘e-leerd

Het kan nooit zo donker wean
of ’t wodt altied wal weer licht
Het kan nooit, nee nooit zo donker wean
’t wodt immers altied wal weer licht

Toen ie mie een keer zag grienn’  
sleug ie troost’nd een arm om mie heen  
Ik kreeg de kracht om weer vedan te goan
deur de woordn’ die-e toen teegn’ mie zee
`t Leaven is een goan en komm’
niks duurt eeuwig, niks steet vast
Veur iedereen kump eens het einde
Ook al wilt wie doar nog lang nich an

Het zal nooit zo donker wean  
of ’t wodt altied wal weer licht
Ook al wil geen mens d’r an geloavn   
morgen’ wod’t immers wal weer licht



 



Lieve allemaal; Let goed op elkaar en blief gezoond!!

 



 


 

 




OPLOSSING RAADPLAAT .....

Wie van ons aan Ypkemeulekant kant van de Haaksbergerstraat woonde zal het gebouw op ons zoekplaatje direct hebben herkend want we kwamen er dagelijks langs op weg naar school. Het staat nog steeds op de hoek van de Haaksbergerstraat en de Ypekemeulestraat. Het is nu grijs geschilderd maar in onze kinderjaren zag je nog gewoon de bakstenen. Het was toen het café van Harry ter Mors en zo werd het ook genoemd. Zondags was het een toevluchtsoord voor duivenmelkers die er onder een borrel of biertje met hun duivenklokken samenkwamen om te zien welke duif het snelst binnen was. Op maandag kwam er de vuilniswagen en stonden de vuilnisemmers (asvat) buiten.
We spaarden toen sigarenbandjes en in de emmer van ter Mors kon je er veel vinden en we woelden er dan ook als zwervers in om. Je moest echter oppassen je vinger niet te snijden aan een kapot
bierglas….
Toen we in de vijfde zaten ging het café zonder veel veranderingen over aan Schievels die er ook een slijterij bij had. We noemden het ook zo maar de eigenaar gaf de voorkeur aan “café de Man” zoals we op het suikerzakje zien. Schievels had een dochter, Daniëlle, die een klas hoger dan ons zat maar wel bij Gerrit in de klas heeft gezeten op de ULO, ze had haar been in het gips door een ongeluk op de steeds drukker worden Haaksbergerstraat waar toen veel ongelukken gebeurden en waarom er verkeersbrigadiertjes kwamen.

Na Schievels belandde de horecagelegenheid, hoewel het wit geschilderd werd, in het zogenaamde grijze circuit en gaf het onder de naam “Het Witte Paard” aan hitsige heren de gelegenheid om tegen aan aanzienlijk bedrag hun lusten bot te vieren.
Nu is het grijs geschilderd en kun je er een container huren bij www. rode bak.nl
Dus al met al een kleurrijke historie van dit pand…..



 








 

 




EN DE BOER.....



Tijdens onze reünie vorig jaar november in Losser heeft Hans ons laten zie hoe hij een ets maakt.
Dat was geen eenvoudige zaak en menigeen kreeg het niet helemaal mee.
Maar nu we hier het resultaat zien, kunnen we alleen maar bewondering hebben voor zijn vakmanschap…. Of dit een zelfportret is, laten we in het midden.
Hans noemde het; “En de boer hij ploegde voort” naar een oude, maar wat langdradige ballade op de boer door Werumeus Buning  uit 1935. Die werd destijds zo bekend dat er een gezegde uit voort kwam…
”En de boer hij ploegde voort” staat voor; “De aanhouder wint.” of “Doorgaan ondanks tegenslag.”

Gerrit maakte er een passend rijmpje bij.


 








 




EN DE BOER HIJ PLOEGDE VOORT...


Vol werklust gaat hij naar zijn land
als vroeg de ochtend gloort.
Hij vormt de akkers naar zijn hand,
de boer ploegt altijd voort

Hij zit niet bij de pakken neer
ook als Twente weer niet scoort.
Hij focust zich op groeizaam weer
en ploegt weer vrolijk voort.

Vindt hij de prijzen veel te laag
en gaat hij niet akkoord?
Dan protesteert hij in Den Haag
maar ploegt daarna weer voort

Wie is zo nuchter als de boer,
die zich aan niemand stoort.
Hem deert die schilder gene moer,
de boer ploegt rustig voort.

De schilder werkt aan zijn doek
zolang het hem bekoort.
Dan moet hij naar iets nieuws op zoek,
maar de boer, ploegt nijver voort.

Zo ging het door de eeuwen heen
bij oorlog, rampen, moord.

De mensheid klaagde steen en been,
maar de boer, hij ploegde voort.

Maar vraag je hem naar het milieu,
dan antwoordt hij verstoord.
Hij is al dat gezanik beu
en ploegt stijfkoppig voort.



 

 


NIEUWE RAADPLAAT



Met deze uitsnede van een ons allen welbekend gebouw waar menig dier niet graag wilde wezen, zijn we alweer bijna aan het einde van ons deze nieuwseditie.... 

Gaat er al een lichtje branden"?
Als je het weet, stuur het dan in.
We zien je puzzelresultaten graag  tegemoet bij;

info@stefenfen.nl


Maar via de gewone mail mag natuurlijk ook!
 









 

 







POASEN 2020....
     


De lente zit weer in de lucht en Pasen staat voor de deur.

Wij wensen iedereen mooie en gezellige feestdagen ondanks de virusellende waar wij en de hele wereld mee te kampen hebben. 

Houd allen de goede moed erin en blijf  positief!
Pas goed op jullie zelf en op je naasten!!


WE KOMEN HIER WEL WEER DOORHEEN!!"


Veel plezier en geniet van het mooie weer en héanig an met de eieren!

   

      
    Tik eens een eitje!!!!..... 




 





 

 

 

TOP

HOMEPAGE